کد مطلب:34468 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:19

گنجینه پرسمان » اعتقادات

چرا اعتقاد به «قضا و قدر» در صدر اسلام، مسلمين را به سمت عقيده به «جبر» نكشانيد؟

مجموعاً از تاريخ اسلامي روشن ميشود كه مسلمانان صدر اول با اعتقاد راسخي كه به قضا و قدر داشتند، اين تعليم را آنچنان دريافت كرده بودند كه با تسلط خودشان بر سرنوشتشان منافاتي نميديدند و مسألة تغيير و تبديل سرنوشت و اينكه خود اين تغيير و تبديلها نيز جزء قضا و قدر است نزد آنها امري مسلم بوده و لذا اعتقاد محكم آنها به سرنوشت، آنها را به سوي عقيدة جبر نكشانيد و آنان را بيحسّ و لاقيد و حواله به تقدير كن بار نياورد. آنها ضمن فعاليتهاي عجيب و متكي به نفس كم نظيرشان همواره از خداوند بهترين «قضا» را طلب ميكردند. چون متوجه بودند كه در هر موردي انواع قضاوقدرها هست، از خدا بهترين آنها را ميخواستند.
عجيب اين است كه آنچه از خدا طلب ميكردند، بهترين قضاها و تقديرهاست نه بهترين مقضي و مقدرها! اين مضمون در بسياري از دعاهاي اسلامي هست. شايد از همه عجيبتر اين است كه اين مضامين در كلمات مسلمين ساده ضمير صدر اسلام پيدا ميشود.

---

مجموعه آثار شهيد مطهري ج1 –انسان و سرنوشت
شهيد مطهري